Vodafon Park, 50*80

Otomobil tutkusu sonradan aşılanmaz,çocuklukla başlar.Eline tencere kapağı alır direksiyon yaparsın,ayağınla patinaj çeker.Ağzınla egzoz sesi yaparsın.

Birde tencere kapağının ortasına bastınmı korna gibi tamamdır.Telden araba yaparsın sürersin.Kaldırıma oturur geçen arabaların markalarını modellerini öğrenmeye çalışırsın. Sonra okul yılları başlar ,dersde herkes ders dinlerken sen araba resimleri karalamaya başlarsın. O yıllarda fazla oyuncak şansın yoktur ama sen naylondan yapılma arabaları alır onlarla oynarsın biriktirirsin,eve gelen çocuklardan saklarsın onlar senin kıymetlindir ve.büyüyüpte ilk arabanı aldığında bu değer devam eder .Her ne kadar maddi durumuna göre sıfır araba alsan bile gözün yollarda çocukluğunun arabalarını arar.İşte bu sevda yıllarca bu klasik arabalara sahip olduktan kullandıktan sonra şimdide bu değerleri yeni nesillere aktarmak amacıyla onları tekrar canlandırıp ölümsüzleştiriyorum. Sanat da zaten bir duygu yaşayan insanın , o duyguyu bilerek ve isteyerek başkalarına aktarma olayı değilmidir.. Bu klasikler biz yaştaki kişilerin çocukluğunda yeri olan şimdiki gençlerin büyüklerinin sünnetlerine şahitlik eden düğün arabaları olan annelerini anne annelerini doğuma yetiştiren otomobiller olarak hatıramızda kalacak.. Torunlarımızın torunlarına kalacak orijinal bir değer olacaklar….